Μισθοί και συνθήκες εργασίας σε περιβάλλον ζούγκλας

Του Παύλου Δερμενάκη

Εξετάζοντας την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, για την οποία έχουμε συγκρίσιμα στοιχεία σε θέματα εργασίας, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι όχι μόνο δεν βελτιώθηκε η κατάσταση των εργαζομένων αλλά αντίθετα έγινε αρκετά χειρότερη από πολλές πλευρές. Η χειροτέρευση καταγράφεται κατά κύριο λόγο σε δυο τομείς: τις αμοιβές και τη χρονική διάρκεια της απασχόλησης (ολική ή μερική). Την εξεταζόμενη περίοδο δεν είχαμε κυβερνητικές αποφάσεις, στο πλαίσιο των μνημονίων, για μείωση μισθών. 

Όμως, όπως αποδεικνύεται, το πλαίσιο και οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην αγορά εργασίας, από την κυβερνητική πολιτική, λειτουργούν ως αυτόματος πιλότος για τη μείωση των μισθών, εκτός από τις παράπλευρες αρνητικές παρενέργειες π.χ. μη καταβολή αμοιβών.

Μειώσεις μισθών

Με βάση τα στοιχεία του ΕΦΚΑ, που καταγράφει πραγματικές αμοιβές λόγω των ασφαλιστικών εισφορών, ο μέσος μισθός στην περίοδο Μάιος 2014 – Μάιος 2017 μειώθηκε κατά 8,7%, από 1.011 ευρώ σε 927. Δηλαδή οι εργαζόμενοι, σε μέσο επίπεδο, έχασαν πάνω από έναν ολόκληρο μηνιαίο μισθό (14 μισθοί, καθώς για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα ισχύουν ακόμα δώρα και επίδομα άδειας). Ειδικότερα δε στην περίοδο της «ανάπτυξης» του ΣΥΡΙΖΑ και της μείωσης της ανεργίας (1/2016 – 5/2017) ο μέσος μισθός μειώθηκε κατά 3,6% (35,5 ευρώ).

Εμβαθύνοντας στις πηγές της μείωσης των μισθών διαπιστώνουμε ότι οι μισθοί πλήρους απασχόλησης μειώθηκαν, στην ίδια περίοδο, κατά 5% έναντι μειώσεων 8,6% στους μισθούς μερικής απασχόλησης. Συνεπώς βγαίνει άμεσα το συμπέρασμα ότι εκτός από την πραγματική μείωση των μισθών και για τις δύο κατηγορίες εργαζόμενων υπάρχει και σημαντική επιδείνωση όσον αφορά στην μορφή απασχόλησης, πλήρη ή μερική. Έτσι λοιπόν προκύπτει ότι με καθεστώς μερικής απασχόλησης εργάζεται το 30% των μισθωτών τον Μάιο 2017 (έκτοτε προφανώς τα στοιχεία έχουν γίνει ακόμα χειρότερα, σύμφωνα με τις μηνιαίες στατιστικές απασχόλησης – ανεργίας ΕΡΓΑΝΗ) έναντι 25% τον Μάιο 2014.

Μερική απασχόληση και απλήρωτη εργασία

Στην περίοδο 5/2014 – 5/2017 η καταγεγραμμένη ανεργία μειώθηκε από 27,7% σε 21,7%. Η μείωση αυτή, όπως αποδείχθηκε παραπάνω, είναι ψεύτικη αφού συνοδεύεται με ραγδαία αύξηση της μερικής απασχόλησης και παράλληλη μείωση των αμοιβών των εργαζόμενων είτε είναι πλήρους είτε μερικής απασχόλησης. Συνεπώς, η μείωση της ανεργίας πραγματοποιείται μέσω της διάθεσης μιας θέσης εργασίας σε περισσότερους από έναν, μερικώς ή εκ περιτροπής, εργαζόμενους.

Φυσικά οι παραπάνω αμοιβές ισχύουν στον βαθμό που καταβάλλονται. Δυστυχώς υπάρχει και μια ακόμα διάσταση του προβλήματος. Το καθεστώς της εργασίας χωρίς αμοιβή. Η αμοιβή «θα» καταβληθεί στο μέλλον, όταν «διευκολύνεται» ο εργοδότης. Επί συνόλου μισθωτών 2,1 εκ. υπολογίζεται ότι 800.000 (40%) λαμβάνουν το μισθό τους με καθυστέρηση ή δεν λαμβάνουν καθόλου. Ο ένας μόνο μήνας καθυστέρησης είναι «κανονικότητα». Τα μεγέθη αυτά δείχνουν ότι η απλήρωτη εργασία αποτελεί πλέον καθεστώς.

Κάνοντας μια σύγκριση της Ελλάδας με τις λοιπές χώρες της Ε.Ε. η εικόνα που προκύπτει είναι ότι βρισκόμαστε στον «πάτο», με τάσεις επιδείνωσης. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat ο μέσος μισθός στην Ελλάδα ήταν 684 ευρώ τον Ιανουάριο του 2018. Κάτω από τους Έλληνες μισθωτούς είναι μόνο η Πορτογαλία (677 ευρώ) και οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης

Οι Έλληνες μισθολογικά στον «πάτο» της Ε.Ε.

Κάνοντας μια σύγκριση της Ελλάδας με τις λοιπές χώρες της Ε.Ε. η εικόνα που προκύπτει είναι ότι βρισκόμαστε στον «πάτο», με τάσεις επιδείνωσης. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat ο μέσος μισθός στην Ελλάδα ήταν 684 ευρώ τον Ιανουάριο του 2018. Κάτω από τους Έλληνες μισθωτούς είναι μόνο η Πορτογαλία (677 ευρώ) και οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Πηγή: e-dromos, μέσω http://teleytaiaexodos.blogspot.gr/