Η Χρυσή Αυγή και ο καθρέπτης

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Εδώ και αρκετό καιρό η ελληνική κοινωνία βομβαρδίζεται κυριολεκτικά για τους κινδύνους που εγκυμονεί η παρουσία στο κοινοβούλιο του νεοναζιστικού μορφώματος της «Χρυσής Αυγής», αλλά και για τους βίαιους «ακτιβισμούς» μελών της εναντίον κυρίως ξένων παρανόμων, ή και νόμιμων μεταναστών. Έτσι φτάσαμε στα σκηνοθετημένα επεισόδια στη Βουλή και τη συζήτηση για το περίφημο «αντιρατσιστικό».

Πέραν των γραφικοτήτων, αλλά και των πραγματικών γεγονότων που όντως δημιουργούν προβλήματα με την παρουσία στελεχών της «Χρυσής Αυγής» και της, τουλάχιστον στα όρια της νομιμότητας, δράσης τους, η τελευταία δεν αποτελεί πραγματική απειλή για τη Δημοκρατία στη χώρα.

Όχι μόνο γιατί εξ αντικειμένου δεν μπορεί να απειληθεί κάτι που δεν υπάρχει και έχει καταλυθεί εδώ και καιρό, αλλά γιατί η πραγματική απειλή βρίσκεται αλλού. Εξ άλλου πάντα ο υπόκοσμος ερχόταν να συμπληρώσει το έργο που οι ταγοί του «νόμου» και της «τάξης» διαπράττουν σε περιόδους όπως η σημερινή.

Καμιά τύχη δεν θα είχαν τα καμώματα των γραφικών παγανιστών και η εγκληματική διάθεση....
των ανθρώπων του υποκόσμου που αποτελούν των πυρήνα του νεοναζιστικού μορφώματος, αν λειτουργούσε στοιχειωδώς η Δημοκρατία στη χώρα.

Μέχρι το 2010 όπου λειτουργούσε έστω και εικονικά το πολίτευμα, οι μπρατσάδες με τα ξυρισμένα κεφάλια ήταν πολύ βαθιά χωμένοι μεσ’ τη τρύπα τους, ενώ προβληματικές καταστάσεις σε περιοχές όπως ο «Άγιος Παντελεήμονας» εκκόλαπταν μεν, αλλά δεν ήσαν ικανές να σπάσουν το κέλυφος του αυγού του φιδιού, πολύ περισσότερο να οδηγήσουν αυτό έξω από την τρύπα του. 

Τελικά το φίδι το πραγματικό ξεπετάχτηκε από αλλού.

Με τη πτώχευση και τον ερχομό της τρόικας φάνηκε όλη η γύμνια του καθεστώτος. Απεδείχθη και στον τελευταίο αφελή ότι αυτό το πολιτικό σύστημα, όπως οικοδομήθηκε από τη μεταπολίτευση και μετά και αυτό το πολιτικό προσωπικό, όχι μόνο στάθηκε ανίκανο να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της χώρας και του λαού, αλλά είναι εξαιρετικά αδίστακτο στο να προδώσει το σύμπαν προκειμένου να διατηρήσει τα προνόμια και να διαιωνίσει την εξουσία του.

Φτάσαμε έτσι σήμερα στη γελοιοποίηση κάθε έννοιας νομιμότητας και στην κατάργηση στοιχειωδών κανόνων λειτουργίας της δημοκρατίας, με ένα κοινοβούλιο που απλά συνέρχεται για να επικυρώνει τις αποφάσεις των ξένων επικυρίαρχων. Κάθε συνεδρίασή του αποτελεί μια κακοστημένη καρικατούρα θεατρικής παράστασης χαμηλότατης υποστάθμης. Καμία σχέση με την κοινωνία, τις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας και των ανθρώπων. Καμιά σχέση με τη Δημοκρατία.

Τι κι αν η πολιτική τους οδήγησε στην αυτοκτονία κοντά πέντε χιλιάδες απελπισμένους μέχρι τώρα, στην ανεργία το 1/3 του πληθυσμού, στην απόλυτη εξαθλίωση των συσσιτίων εκατοντάδες χιλιάδες άλλους. Αυτοί το χαβά τους πως να ξεπουλήσουν όσο όσο ό,τι έχει απομείνει από τη δημόσια περιουσία και πως θα βάλουν χέρι στα σπίτια των ολοένα πιο φτωχών και αδυνάμων πολιτών.

Τι κι αν διαλύθηκαν και τα τελευταία ψήγματα κοινωνικού κράτους, εργασιακών σχέσεων και υποτυπωδών υπηρεσιών υγείας και παιδείας.

Τι κι αν ο αυταρχισμός, η ποινικοποίηση κάθε αντίδρασης και η βίαιη καταστολή είναι στην ημερήσια διάταξη καταπατώντας όχι μόνο συλλογικά αλλά κατ΄ εξοχήν ατομικά και ανθρώπινα δικαιώματα.

Αν όλα αυτά δεν είναι ο πλήρης εξευτελισμός της Δημοκρατίας και η πλήρης ταύτιση του καθεστώτος με τον πιο μαύρο φασισμό, τότε πια τα πάντα έχουν χάσει το νόημά τους.

Γιατί άραγε είναι φασισμός τα νταηλίκια του Καιάδα και του Κασιδιάρη και δεν είναι πιο μαύρος ακόμα φασισμός το νταηλίκι που πουλάν’ τα ΜΑΤ του Δένδια σε κάθε λαϊκή εκδήλωση διαμαρτυρίας; Α! ξεχάσαμε ο Δένδιας είναι ψηφισμένος και έχει ορκιστεί στο …Σύνταγμα!

Γιατί είναι προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας η επίθεση σε κάποιον φουκαρά λαθρομετανάστη (που είναι!) και δεν είναι πιο βάναυση ακόμα προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας των εκατομμυρίων απομάχων της ζωής που βλέπουν τις συντάξεις τους να περικόπτονται στο μισό, να μη μπορούν ούτε καν τα φάρμακά τους να αγοράζουν και να στοιβάζονται στις ατέλειωτες ουρές του ΙΚΑ, της εφορίας  και των άλλων διαλυμένων υπηρεσιών του κράτους;

Είναι ή δεν είναι φασισμός να χάνεις χωρίς λόγο τη δουλειά σου γιατί είσαι «ακριβός» και πρέπει τη θέση σου να πάρει κάποιος πιο φτηνός και χωρίς ασφάλιση;

Είναι ή δεν είναι φασισμός να βλέπεις το παιδί σου να φεύγει μετανάστης;

Είναι ή δεν είναι φασισμός να σου επιβάλουν φορολογία σε τεκμαρτά εισοδήματα που ουδέποτε υπήρξαν ούτε θα υπάρξουν;

Είναι ή δεν είναι φασισμός να σου απαγορεύουν να αγαπάς την ίδια σου την πατρίδα;

Κι αν είναι έγκλημα η μη αναγνώριση του «ολοκαυτώματος», δεν είναι ακόμα μεγαλύτερο η διάπραξη μιας νέας γενοκτονίας με τον ανδραποδισμό του ελληνικού λαού έστω με οικονομικά μόνο μέσα;

Κι όλα αυτά στο όνομα της «σωτηρίας» της «πατρίδας» και της «δημοκρατίας». Της δικής τους βέβαια, που απειλείται από τους «λαϊκιστές» και τους «αντισυστημικούς».

Έτσι το «συνταγματικό» τόξο της ρεμούλας, της αρπαχτής, της εθελοδουλίας και του δωσιλογισμού  έπρεπε να βρει το στυλοβάτη του, το δήθεν «ελληνικό» τόξο.

Γιατί ξέρουν ότι κίνδυνος μεγάλος γι’ αυτούς και τα συμφέροντά τους είναι οτιδήποτε γνήσια πατριωτικό και εθνικό. Οτιδήποτε παραπέμπει στο Έθνος και κάθε τι ελληνικό θα πρέπει να συκοφαντηθεί, ή το πολύ πολύ να αποτελεί μια γραφικότητα. Εξ άλλου δεν είμαστε Έλληνες. Είμαστε ευρωπαίοι (και για τους «χρήσιμους» ηλίθιους οι …προλετάριοι δεν έχουνε πατρίδα, ενώ οι κεφαλαιοκράτες …έχουν!).

Έτσι κι αν δεν υπήρχε η «Χρυσή Αυγή» θα έπρεπε να την εφεύρουν! Για να κατασυκοφαντήσουν και να ποινικοποιήσουν μέχρι εξαφανίσεως οτιδήποτε και οποιονδήποτε στέκεται ενάντιά τους.

Η «Χρυσή Αυγή» εκτός από δημιούργημά τους είναι απλά ο καθρέπτης τους, που κοιτώντας τον δείχνει το δικό τους αποκρουστικό πρόσωπο της προδοσίας και του κοινωνικού κανιβαλισμού.

«Σήμερα, ένα σύμφυρμα κλεφτών, βιαστών, δοσίλογων και κάθε είδους κακοποιών, εμφανίζεται ως προστάτης κοινωνικών καθεστώτων, ως φύλακας ιερών και οσίων και ως Κέρβερος του νόμου και της τάξης»

Εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας (για τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη)